Sezen Aksu’nun “Memleketime çoktan bahar gelmiştir/ Başakları şimdiden göğe ermiştir/ Dağlarını gelincik basmıştır/ Yer, gök ve yürek çiçek açmıştır” diye başlayan Kutlama şarkısını bağıra çağıra dinleyip söylememiz gereken günlerden geçiyoruz.

Düşünsenize, ülke barışa bir kez daha, belki de ilk kez bu kadar yakın. Barış, elimizi uzatsak dokunabileceğimiz mesafede. Barış artık neredeyse bir hayal değil, bir gerçeklik; her gün adım adım ona yaklaşıyoruz.

Ama ülkenin ne doğusunda ne de batısında coşku ve heyecan var.

Barışı kutsamak için adeta Ferzan Özpetek’in Serseri Mayınlar filminin son sahnesindeymişiz gibi sokaklara ve caddelere dökülüp Kutlama şarkısını söylemiyoruz. Belki de söyleyemiyoruz.

Gündelik gündemimiz barıştan uzak.

Günlük hayatımızda İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne düzenlenen operasyonlardan, İmamoğlu’nun tutuklanmasından, Özgür Özel’e sokak ortasında saldırılmasından, CHP’nin mitinglerinden, İstanbul ve çevre illerde yaşanan depremlerden konuşuyoruz. Toplumca Sırrı Süreyya’nın yasını tutuyoruz (1).

Adalet ve hukuk tartışmaları ile ölümün gerçekliği hayatımıza o kadar damga vurdu ki; uzun süredir dilimizden düşmeyen ekonomik sorunlardan, zamlardan, hayat pahalılığından ve enflasyondan içinde bulunduğumuz bu ayda neredeyse hiç söz etmedik. En büyük sorunumuz olan ekonomiyi adeta unuttuk. Diğer gündem maddelerinin baskısı yüzünden bu derdimize geçici bir es koyduk. Ekmek kavgasını öteledik. Seçim dönemleri dışında, yıllardır ilk kez ekonomik sorunlar bizim en........

© Gazete Pencere