Son dönemde kadına ve çocuğa yönelik şiddet haberleri içinde en fazla kamuoyu tepkisi yaratan cinayetlerden biriydi 8 yaşındaki Narin’in canice katledilmesi. Ve mahkeme 2024’ün son günlerinde kararını açıkladı. Buna göre Narin'in annesi Yüksel Güran, amcası Salim Güran ve ağabeyi Enes Güran'a “iştirak halinde çocuğa karşı kasten öldürme suçundan ağırlaştırılmış müebbet cezası” verildi. Narin’in cesedini taşıdığını ve dereye gömdüğünü itiraf eden komşu Nevzat Bahtiyar'a ise “suç delillerini yok etme, gizleme veya değiştirme suçundan” 4 yıl 6 ay hapis cezası verildi. Mahkemenin gerekçeli kararı henüz açıklanmış değil ve özellikle Nevzat Bahtiyar’a verilen ceza kamuoyu vicdanını rahatsız etmiş görünüyor. Muhtemeldir ki gerekçeli kararın açıklanması ve olası itiraz süreçleri konuya ilişkin tartışmaları önümüzdeki günlerde yeniden alevlendirecek. Bu yazıda, cinayete ve yargı sürecine dair haberleri takip ederken aklıma takılmış olan ve bütün süreci hep aklımın bir köşesinde tutarak izlediğim soruyu ele almak istiyorum. Ama bu soruyu formüle etmeden önce çerçevesini kurmam gerekiyor.

Yaşanan olay dehşet verici; ve böyle olduğu ölçüde de sıra dışı görünüyor. Ancak ilk bakışta kan donduruculuğunu sıra dışılığından alıyormuş gibi görünen olay, bana kalırsa bu niteliğini tam da sıradanlığından alıyor.

Süreç, 8 yaşında küçük bir kız çocuğunun kayboluşu, aranışı, bulunamayışı ve bulunmasına dair umutların tükenişi ile başladı (Narin, 21 Ağustos’ta kaybedildi, cesedi 8 Eylül’de bulundu). Başladı diye vurguluyorum, zira haftalara yayılan bu sürecin, normal koşullarda bir cinayetin işlenmesi ve açıklığa kavuşturulması ile tamamlanması beklenirdi. Oysa, ilerleyen günlerde bu sürecin yalnızca ilk aşama olduğunu gördük. Narin’in cansız bedeninin bulunmasıyla birlikte çeşitli teorilerle gerekçelendirilen -ve hâlâ sebebini tam olarak bilmediğimiz- cinayetin aslında........

© Gazete Duvar