Akşam karanlığı çökerken, bazı çocuklar güvenli yuvalarında sıcak bir sofrada yemek yerken, başka çocuklar sokaklarda tehlikenin kucağında yaşam mücadelesi veriyor. Bazen bir hırsızlığın pençesinde, bazen bir gasp olayının gölgesinde, bazen ise insanı insanlığından utandıran suçların ortasında kalıyorlar. “Suça sürüklenen çocuk” tanımı hukuki bir ifade olmaktan çıkıyor, bir toplumun kendi geleceğine yaptığı büyük haksızlığın simgesine dönüşüyor. Bu terimin ardında yalnızca suç değil, kaybolan çocukluklar ve toplumsal ihmaller yatıyor.

Ancak durup düşünelim: Bu kavram, gerçekten masumane mi? “Suça sürüklenen çocuk” denildiğinde, bu ifade soruşturma veya kovuşturması devam eden bir çocuk için kullanılıyor ama daha en baştan, sanki suç işlediği sabitmiş gibi bir izlenim yaratıyor. “Suç isnadı altındaki çocuk”, “hakkında yargı süreci devam eden çocuk” gibi masumiyet karinesine saygılı tanımlar dururken, “suça sürüklenen” demek, suçla çocuğu özdeşleştirip, adeta onu fail gibi göstermenin kelimelere dökülmüş halidir. Bu durum sadece bir dil meselesi değil; zihniyeti, yaklaşımı ve adalete bakışı da biçimlendiren bir hukuki kırılmadır.

Son dönemde sadece dil değil, yönelim de endişe vericidir. Çocuk ceza adaleti sistemindeki indirimlerin kaldırılması, hatta 12 yaş altındaki yargılanamazlık sınırının gözden geçirilmesi konuşuluyor. Suç oranları ve bazı infial yaratan olaylar öne çıkarılarak çocuklar için de cezanın artırılması talep ediliyor. Bu süreç doğal bir hukuk evrimi değil, toplumsal bilinçaltına işlenen daha geniş bir projenin parçası gibi duruyor.

Bugün Türkiye’de bazı ağır suçlarda çocuklara verilen ceza indirimlerini kaldırmayı öngören yasa teklifleri gündemde. İlk bakışta adaleti sağlamayı hedefliyormuş gibi görünse de, bu teklifler aslında sorunun özüne inmiyor ve çocuk haklarına zarar veriyor. Bu yüzden konuyu daha derin ve sağduyulu bir şekilde değerlendirmek gerekiyor.

Uluslararası hukuk ve Türkiye’deki Çocuk Koruma Kanunu’na göre 18 yaş altındaki herkes çocuktur.........

© Elips Haber