Dezenflasyon programın ana dayanağının halen de Türk Lirası’nın değerinin (özellikle ABD dolarına karşı) yüksek tutulması olduğu ortada. Pek çok yatırımcı TL yatırımlarını neredeyse anlık olarak dolar değeri üzerinden takip etmeye devam ediyor. Dolar değeri düşmeye başlarsa parasını anında döviz veya altına çevirmekten imtina etmeyecek. Merkez Bankası da bu şartlar altında kurun gidişatını yakından kollamak durumunda kalıyor. Bu durum Türkiye ekonomisinin çift paralı (dual-currency) bir ekonomi olmasının bir lütfu mu, yoksa özürü mü (handikap) diyelim, bilemiyorum.

Bir lütfu diyebiliriz çünkü bu şekilde yanlış ekonomik (ve de siyasi) politikalar anında piyasa tarafından cezalandırılıyor. Öte yandan, bu durumun önemli bir handikap olduğu da bir gerçek: Tasarruf sahipleri birikimlerinin değerini korumak için dövize ve altına yatırım yapıyorlar. (Üstelik kriz dönemlerinde bu yatırımlarını artırarak krizin derinleşmesine de yol açıyorlar.) Bu da Türkiye’nin içsel tasarruflarını yatırımlarla değerlendirme imkanını kısıtlıyor. Başka bir ülkenin parasını elimizde tutarak, bir anlamda dolaylı olarak o ülkenin ekonomisine katkıda bulunmuş oluyoruz. Özellikle yastık altında tutulan dövizler ve altınlar daha da kötü, çünkü bu tasarruflar ekonominin tamamen dışında kalıyor.

Eğer salt mevduatlar üzerinden bakarsak bugünlerde........

© Ekonomim