Genel kanı, çocukların fiziksel, sosyal ve psikolojik gelişimlerinde annenin daha etkin olduğu yolundadır. Bu kanı gerek toplumda gerekse konuyla ilgili bilim insanları arasında yaygındır. Bu bakış tarzının tamamen doğru olmadığı, çocukların gelişimlerinde anneler kadar babaların da etkili olduğu artık daha sık telaffuz ediliyor.

Geleneksel baba rolü ailenin geçimini sağlamak, disiplin uygulamak, çocuğun okul başarısını denetlemek, çocuğu ergenlik dönemine geldiğinde ise bir mesleğe yönlendirmektir. Babalar farkında olmadan çocuklarına, özellikle erkek çocuklarına özdeşim modeli olurlar. Geleneksel anne rolü ise çocuğun bakımını ve beslenmesini sağlamaktır. Genelde göz ardı edilen bir anne görevi ise çocuğa anadilini öğretmektir.

Geleneksel baba rolünü iyi veya kötü olarak adlandıramayız, geçmiş günlerin yaşamdaşlığında işlevsel olduğunu düşünebiliriz. İsmet İnönü bir konuşmasında, “Ben geleneksel aile terbiyesiyle büyüdüm, çocuklarımızı ise modern yaşamın terbiye anlayışıyla büyüttük. Tutarlı uygulanırsa her ikisi de iyi sonuç veriyor” demişti. Doğrudur, o çağda öyle gerekliydi, bu çağda ise değişime ayak uydurmak gerekli.

Konuya bağlantısallık ve yaşamdaşlık açısından baktığımızda, zaman içinde babalık rolünün de kaçınılmaz olarak değiştiğini görürüz. Özellikle kadınların çalışma yaşamına katılmaları zorunlu olarak babalık rolünde değişime yol açmıştır. Anneler ev dışında çalışmaya başladıklarında babalar çocuklarıyla ilgili daha fazla sorumluluk alır oldular, çocuklarının bakımlarına ve........

© Cumhuriyet