“Cesur bir adım atalım ve ona (Cumhurbaşkanı Erdoğan’a!) bire bir ilişki temelli gereksinim duyduğunu verelim. O nedir? Meşrutiyet!”

ABD Büyükelçisi Tom Barrack’ın dillere pelesenk olan sözlerini, Cüneyt Özdemir’in YouTube kanalında bir muhabir böyle aktardı:

“Meşruiyet” yerine, “meşrutiyet”!

Özdemir de tıpkı benim gibi önce genç muhabirin bir dil sürçmesinden kaynaklı “meşruiyet” yerine “meşrutiyet” dediğini düşündü ve üstünde durmadı. Ancak muhabir hatayı yineleyince, düzeltme gereksinimini hissetti: “Meşrutiyet değil meşruiyet!”

Mesleğe taze başlayan bir gazeteci dahi “meşruiyet-meşrutiyet” kavramlarını karıştırıyorsa, ABD büyükelçisinin günlerdir konuşulan skandal beyanlarının, sıradan seçmen üzerindeki etkisi sınırlı demektir.

Harfler belli ki kafaların içinde dans ediyor; “meşruiyet/meşrutiyet”i karıştıran, gerçekte iki kavramı da bilmiyor.

Şöyle, “Kim Milyoner Olmak İster” yarışmacılarını gözünüzün önüne getirin. Çok büyük olasılıkla böyle bir soru karşısında çuvallayacak, stüdyoya sormak isteyecek veya joker hakkını kullanmak isteyecektir.

Ama ayıplamıyorum.

Bu aslında bir biçimde ilintili olabilecek kavramlar arasındaki kargaşayı “Ekşi Sözlük”te araştırırken efsane aydınlarımızdan Azra Erhat’ın dahi tereddüt yaşadığını gördüm:

“Ne yalan söyleyeyim?” diye itiraf ediyor Erhat, “Meşruiyet sözcüğünün meşrudan geldiğini sanırdım. Oysa değilmiş. Hoş, meşru ‘şeriata uygun’ anlamına geldiğine göre, bizim yasal sözcüğünü de karşılamaktan uzak. Ama meşruiyet meğerse ‘şart’ kökeninden türemekteymiş-........

© Cumhuriyet