Trambolinde zıplayan hayvanlar videosu ile 400’e yakın sahte diploma haberini birlikte gördük. Bir yandan gece görüşlü bir kameranın kaydettiği hayvanların trambolinde sıçrayarak eğlendiğini izlerken, Murat Ağırel’in geçen yıl ortaya çıkardığı sahte diploma “skandalı” mahkeme aşamasına gelince, sosyal medya akışlarına gelişmelere dair içerikler düşmeye başladı.

Trambolin videosu amatör gözlerin bile kısa sürede anlayabileceği gibi yapay zeka ile üretilmiş. Sosyal medyada çok sayıda ve çeşitlikte benzer görüntü gözlerimizin önünden akıp geçiyor ve kayboluyor. Bu üretilmiş içerikler her zaman tavşanlar kadar sevimli değiller. Ünlü, ünsüz insanların yüzlerinin, bedenlerinin kullanıldığı yapay zeka ile oluşturulmuş pornografik fotoğraf ve videolar da hızla yaygınlaşıyor. Geçen hafta Hindistan’da bir erkeğin, eski sevgilisi kadının yüzünü yapay zeka araçlarıyla ürettiği bir sanal karakterde kullandığı ortaya çıktı. “Hindistan’dan ABD porno endüstrisine ilk geçiş” olarak haberlerde yer alan “olmayan ama olan” karakterin sosyal medyadaki takipçi sayısı iki milyona yaklaşıyor. Tuhaf olan ise, bu karakterin anaakım ya da geleneksel medyada da gerçekten var olan bir kişi, bir “influencer” olarak kabul edilmesi. “Nesnel, doğru ve gerçek” haber verme iddiasındaki medya da karaktere “hakikilik” atfetti.

Bu durumda yanıtlanması kısmen güç bir soru doğuyor. Aslında olmayan bir “kadın karakter” insanların büyük çoğunluğunca “gerçek” olarak kabul edilirse ne olur? Örneğin bu karakterin görüntülerinden erotik uyarı ya da haz almanın, gerçekten var olan bir kadının görüntülerinden haz almaktan bir farkı var mıdır? Aynı şekilde, kanlı canlı bir insanın, bir kozmetik firmasının “influencer”ı olmasıyla, aynı firmanın “gerçekte olmayan” bir karakteri influencer olarak kullanması arasında ne fark olabilir? Gerçek karakterin menajeri, ajansı, kendisiyle yapılan anlaşmaların yerini yapay karakterin üreticisi ile yine resmi anlaşmalar alırsa; üretici, satıcı, kozmetik ürününün tüketicisi ve bu alışveriş sürecinin tüm........

© Birgün