Yaşlandığım şuradan belli ki son zamanlarda, hatta uzun yıllardır, klişelere toz kondurmuyorum! Haklı diyorum, doğru da, üstelik de gerçek! Böyle olmasa yıllardır söylendiği halde yine yıllardır daha söyleneceğe benzemiyor mu? Demek ki klişelerin bir bildiği var, olmasa bu kadar zamandır yaşayıp yaşlanmadıkları gibi yaşlanıp giden ben gibilere de gençlere de aynı anda ve konuda yol gösterirler miydi? Diyeceğim, bu yazının başlığı ‘klişeye övgü’ de olabilirdi!

Klişeden söz ettiğimizde onu bir olumsuzlama için kullanmıyoruz o halde. Sözgelimi yazının başlığının da ilk elden çağrıştırdığı “sevgi emekti” klişesinin haklılığı gibi. 1977’de Atıf Yılmaz’ın çektiği, Türkan Şoray, Kadir İnanır, Ahmet Mekin’in oynadığı Selvi Boylum Al Yazmalım filminin unutulmaz repliği: “Sevgi neydi? Sevgi iyilikti, dostluktu. Sevgi emekti.” Cahit Berkay’ın müziğiyle de desteklenen bir emek. Sanatın iyileştirici, onarıcı, çoğaltıcı yönü, sanatın gücü.

“Sevgi emekti” klişesi kuşkusuz emek verilmesi gereken her şey için kullanılır, dostluk için de, yazmak için de, değiştirmek, dönüştürmek, toplumu daha eşitlikçi düzenlere ulaştırmak için de. “Aşk örgütlenmektir bi düşünün abiler!” diyen Ece Ayhan esiniyle, cumhuriyet örgütlenmektir bi düşünün demek de gerekir...

Emek için de........

© Birgün