“Herkesle değil ama iyi geçinmeci olduğum doğru. Bunu bir tavır olarak, bir yaşama etiği olarak da savunurum. İnsanların 'iyi' yanlarını görmeye, o yanla temas kurmaya, o yanı teşvik etmeye çalışmanın hepimize iyi geleceğine inanıyorum.” Tanıl Bora

Bu yazı bir yerde benim politik patikam, kendimden, çevremden ve birlikte yürüdüğümüz yoldaşlık hallerinden süzülen duygularla yazıldı.

Birlikte olmaktan, birbirimize güvenmekten, cümle kurma ihtiycı duymadan birbirimizi anlamadan ve birbirimizin kapısını, kalbini açık tutmaktan öğrendiklerimizle...

Her zaman her şeyin kesin çizgilerle tanımlanmadığı, çoğu zaman belirsizlik içinde yol aldığımız bu hayatta, güvenin/iyimserliğin canı çıkmış bu dünyada devrimci bir eylem, misafirperverliğin direnişin en sıcak hali ve sorumluluğun yaşamı çoğaltan bir yanıt olduğunu fark ettim.

Bu fark edişin kendisi de tek başına olmadı, annemin sözleriyle, kardeşlerimin ve kan bağı ötesinde daha çocukluğumdan itibaren politik kararlarımız ile kardeş bildiklerimin her zaman dayanışma ve sevgileri ile dostlarımın bakışlarıyla, sokakta tanımadığım insanlarla paylaştığım anlarla oldu.

Neşeli militanlık dediğim şey, tıpkı vicdani ret gibi ben daha adını koymadan hayatımın bir parçası, bir yaşam biçimi, bir ilişki etiği, bir yoldaşlık hayali olmuştu. Neşeyle, güvenle, özenle kurulmuş kolektif bir hayatın mümkün olduğunu söylemek istiyorum bu metinle.

Cezaevinde tutsak iken yoldaşım/amcası Süleyman Altun’u her ziyarete geldiğinde beni de görmeden dönmeyen çocuk yoldaşım Cansu’nun deyimi ile ben ‘gülen boya’...Sert zamanlardan geçerken bile umutla ve özenle birbirine bakan gözlerin kurduğu bir dünya... Belki bir ütopya değil bu; sadece henüz her yerde kurulamamış bir pratik. Ama mümkün...

I - Güvenin özgürleştirici gücü ve barışa dair umut

İlişkilere güven duyarak başlamanın ve bunu yaygınlaştırmanın, günümüzde zaman zaman ‘saf/gereksiz iyi’ olarak algılandığını da bir yere not ederek, devrimci bir eylem olduğunu düşünürüm. Güvenin salt dönüştürücü ve insanın eyleme kapasitesini artıran bir etkisi olduğunu yaşadıklarımdan hareketle altını bir kez çizmek istiyorum. Ancak bunu herkesin izlemesi gereken bir buyrukmuş gibi sunmak istemiyorum. Nihayetinde hayata ve insanlara kendi özsel tarihimiz/edindiklerimizden hareketle bakarız. Yani hayata dair her birimizin bilgisi başka başka da olabilir.

Hiçbir çaba sarf etmediğimiz ve kendimizi "kanıtlamadığımız" halde insanların hakkımızda iyi düşünmesi ve elimizden gelenin en iyisini yapacağımız konusunda bize güvenmesi, bize ilk etapta garip ve ürkütücü gelebilir. Ancak bunun kendiliğinden oluştuğunu da düşünmemek lazım, sizin farkında, ya da farkında olmadan yaptıklarınızın bir yerlerde biriktiğini düşünen kişilerdenim. Ondan olsa gerek “zamanın insanları” tarafından çok anlaşılan bir durum olmuyor bu yaşanan. Güvenmek, güvenilmek aynı zamanda inanılmaz bir biçimde özgürleştirici de olabilir.

Bu güven sadece insanlara karşı değil, aynı zamanda sabit kurallara dayanmayan, açık uçlu süreçlere duyulan bir güvende olarak ifade edilebilir. Zira itina ile adı konulmayan sürecin barışa doğru yol alacağına olan güven gibi. Bu anlamda, yeninin gelişeceğine olan güven, dostluk ile çoğalacağına olan güven, neşeye duyulan bir güven: harekete geçirici kolektif güçleri artırmak için, yeni yeni oluşan kapasiteye duyulan bir güven. Türkiye’de birlikte söz/eylem birlikteliği kurduğum vicdani retçilere, feministlere, ekolojistlere, Kürt Özgürlük Hareketi içindeki hevallerime her zaman güvendim ben.

II – Kişisel ilişkilerden başlayan politik pratik: Misafirperverlik

Hatırlarım, daha Lise öğrencisi iken bir gün annem; “Erco senin arkadaşların çok başka, bunlar çok güzel insanlar, sen ol ya da olma, bilsinler ki bu kapı hepsine açık” demesi beni hem onurlandurmış, hem de duygulandırmıştı. Peki ama bu güveni nasıl tanırız? Böyle bir güven, incelikli ve ilişkisel her türlü süreçte tezahür edebilir. Annemin bizlere olan sevgi ve güveni sanırım bizlerin verili olanlar dışında başka gündemlere, hayallere, başka bir geleceğe olan güven ve bunun getirdiği duruşaydı. Derdimiz gündelik hayatın getirdiklerinin peşinde koşmak değildi, bizim hayallerimiz vardı.

Biliyorum peşinen güvenmek, sorumluluğu da çağırır: İnsanlar düzenli olarak bir araya gelip gidişatı konuşurlar ve bu böyle devam eder. Bu pratikler, ortak bağların ve nezaketin gelişebileceği bir çevrenin, dostluk ve karşılıklı desteğe dayanan bir alanın ve nihayetinde topluluğun inşası için gerekli olan zeminin yaratılmasına yardımcı olur. Okullu yıllarım ile birlikte bende biriken arkadaş/dost ve yoldaşlar ile ailem ve ailem bildiklerim ile biz buna çok erken zamanlarımızda, en neşeli hallerimiz ile başladık.

İşte bizler daha herhangi bir sol, sosyalist örgüt ve yapı ile buluşmadan kendi kişisel iletişim ve ilişkilerimiz ile birlikte yoldaşça yol almasını öğrenmiştik. Bir süre önce hiç beklenmedik bir şekilde o zamanlarımızda kaleme aldığım bir şiir telefonumun ekranına düştü. Hala oradaki düşlerde ve sevgilerde olmanın zenginleştirici/özgürleştirici gücünün getirdiği çemberin içinde olmak çok mutlu etti beni.

Hayatımın devamında da insanlara olan güvenim merkezinde sanırım ilk kurduğumuz bu dostluk/yoldaşlık bağlanlarımızdan geldiğini düşünüyorum. Böyle bir güveni dolu dolu hissedebileceğimiz, yanı sıra karşılıklı sorumluluğun varlığını da yoğun bir şekilde hissettiğimiz hareketlerin, alanların ve yaşam formlarının bir parçası olduğumuzda, bunun bizi daha cesur hale getirdiğini, yeni şeyler deneyebilme, yaralanmaktan korkmama ve risk alabilme becerilerimizi artırdığını fark ederiz.

Güven sadece ilişkileri dönüştürmek ve "iyi hissetmek"le ilgili bir şey değil; güven ve doğrudan eylem birbirinden ayrı düşünülemez. Güven, şu anda arzuladığımız ve ihtiyaç duyduğumuz alternatifleri inşa etmekle ilgili. Herkes, ihtiyaç duyduklarında onlan savunacak birilerinin olduğunu söylemek ve bazen sadece hikayelerini, yiyeceklerini, sohbetlerini ve desteklerini paylaşmak için komşulannı kapı kapı dolaşmak yeni bir direniş dalgasını oluşturaya yetebilir. Buna genelde misafirperverlik deriz.

Misafirperverlik kavramı sadece misafirleri iyi karşılamak anlamına gelmez; aynı zamanda, insanların dünyayla birlikte........

© Bianet