Son günlerde sosyal medyada birçok kadının taciz ve istismar deneyimlerini ifşa ettiğine tanık oluyoruz. Kimi için bu paylaşımlar şaşırtıcı, kimi için sarsıcı. Ama bir psikolog olarak şunu söylemeliyim: Bu ifşalar, yalnızca bireysel hikâyeler değil; toplumun yıllardır görmezden geldiği, halının altına süpürdüğü acıların dışavurumudur.
Tacize uğrayan bir kadının yaşadığı en büyük ikilem, genellikle sessizliktir. Çünkü konuştuğunda çoğu zaman inandırılmayacağını, suçlanacağını ya da damgalanacağını bilir. “Acaba ben mi yanlış yaptım?” düşüncesi, mağdurun zihnini kemirir. İşte bu yüzden yıllarca susar, içine atar, kendini suçlar. Oysa suskunluk, yalnızca........

© Anayurt