Her gün elimizdeki telefonlarla başkalarının hayatına tanıklık ediyoruz. Rengarenk sofralar, mutlu aile pozları, kusursuz tatiller… Ve biz, o karelerin içinden kendimize bakıyoruz. “Benim hayatım neden böyle değil?” diye içimizden geçiriyoruz.
Oysa unuttuğumuz bir şey var: Sosyal medyada gördüklerimiz bir hayatın tamamı değil, sadece parlatılmış bir parçası. Hiç kimse kavgasını, yalnızlığını, gözyaşını aynı hevesle paylaşmaz. Ama biz, vitrine konan hayatları gerçekmiş gibi kabul edip kendi hayatımızı değersizleştiriyoruz.
İşte tam da burada psikolojik bir tehlike başlıyor. Kendi yaşamımızın sıradan anları bize yetersiz, değersiz, eksik gelmeye başlıyor. Halbuki hayat, sadece mutlu anlardan ibaret değildir. Gerçek mutluluk; eksiklerle,........

© Anayurt