Yolda yürürken, hiç tanımadığımız birinin ayağı kaldırıma takılıp tökezlediğinde, düşünmeden uzattığımız o eli... Ya da bir parkta, tehlikenin farkında olmadan kontrolsüzce bir yerden düşmek üzere olan küçük bir çocuğu son anda yakalayan o refleksi...

Bizim için saniyelik, belki de "insanlık görevi" diyerek basitleştirdiğimiz bu eylemler, o anı yaşayanlar için ne ifade ediyor?

O an ayağı tökezleyen kişi için o el, sadece fiziksel bir düşüşü engellemekten çok daha fazlasıdır. O el; yalnız olmadığını, kaotik bir dünyada bile bir başkasının dikkatini çekecek kadar "görünür" olduğunu hatırlatır. Küçük bir çocuk içinse, belki de acıyla sonuçlanacak bir deneyimi güvenle atlattığı bir anı olarak kalır. Bizim için çok basit olan bu eylem, kim bilir, belki de onların hayatlarında paha biçilemez bir yer edinecektir.

Ancak "el uzatmak" sadece fiziksel........

© Analiz