“Keriz kandırma ve silkeleme ustaları” olarak tanımlayabileceğim dolandırıcılara karşı oldum olası bir ilgim vardı. Sanıyorum bunda en büyük pay, bu işin piri Sülün Osman’ın, her biri fıkra kıvamındaki hikayelerine ait. Adam neredeyse İstanbul’un yarısını satıp bir o kadarını da kiralamış. Hedef kitlesi cebinde parası olan “saf” insanlarmış. Taksim Meydanı girişine paspas sererek gözüne kestirdiklerinden “Burası komple benim” diye para alıp sonra da bu “kârlı işletmeyi” satabilecek kadar inandırıcı, çıktığı mahkemede hakime “Kusura bakmayın ama bu memlekette Taksim Meydanı’nı, Galata Köprüsü’nü, Galata Kulesi’ni alan eşekler olduğu müddetçe ben bunları satarım arkadaş” diyecek kadar dobra, cezaevindeyken “Alınteri ile Yaşamak” konulu konferansta konuşmacı olmayı kabul edecek kadar da özgüven sahibi bir abiymiş Sülün Osman. Toprağı bol olsun.

Gerçi günümüzde geçmediğimiz köprünün parasını bizden alarak ona şapka çıkartanlar bile olduğu söyleniyor ya… Dağıtmayalım konuyu…

Havasından mı, suyundan mı, yoksa kısa yoldan köşeyi dönmeyi sevdiğimizden mi bilinmez ama dolandırıcılık açısından çok bereketli topraklara sahip olduğumuz kesin!

İstanbul’da, Rumların yoğun olduğu bir semtte sahte karakol kurup kendini komiser ilan eden, çağırdığı gayrimüslimleri dolandıran Eyüplü Halit var mesela… Eskilerden… Adam cezaevindeyken mektup yazıp diktatör Mussolini’yi bile dolandırmış, iyi mi?

Selçuk Parsadan’ı da unutmayalım tabii… Telefonda dönemin en popüler generallerinden birinin sesini taklit ederek Başbakan Çiller’den “Kemalistler Derneği” için (üstelik örtülü ödenekten) eşek yüküyle para kaldıran gerçek bir üstattı o.

Gel zaman git zaman, bankerleri saadet zincirleri, “Jet”leri tosuncuklar, kendini polis ya da savcı olarak tanıtıp hesapları boşaltanları da kriptocular izledi.

Takvim yaprakları düşüp yıllar ilerledikçe, bu alanda ünlenen dolandırıcı sayımız........

© 9 Eylül Gazetesi