Köydeki çalışma odamdayım. Pencere ve balkon kapısı açık, sabahın seher yeli usulca esiyor, otların yanık ve iç bayıcı kokusunu duyuyorum. Köy, çiçeği böceği, otu ağacı, nicedir kupkuru deresi ve derin sessizliğiyle karşımda duruyor. Yirmi küsur yıl önce geldiğim, bir türlü gidemediğim, su içinde en az dört ev değiştirdiğim Bademler… Kadim köy, kendi Eylülünü böyle yaşıyor.

Mehmet Rauf’un “Eylül”ü başta olmak üzere, doğanın sarısına ruhunun gölgelerini ekleyen nice insan sayesinde, bu ay hüzünle kardeşten sayılır. Yaz mevsimini, güneşiyle, cıvıltısıyla, denizi ya da yaylasıyla derleyip uğurladığından, karı boranı soğuğu ve yağmuruyla kışı çağırdığından mıdır, bilinmez. Takvimin “Melankolik romanların ince hastalıklı genç kızı” olarak görülmesi ve anlatılması belki de bundandır, kim bilir? Sözün doğrusu, Eylül de nereden baktığınız kadardır.

Eylül’de gidenleri anımsıyorum. Nusret Çetinel, Theodorakis, Dinçer Sümer, Ferdi Merter, Onur Şenli, Tarık Akan, Talip Apaydın, Tuncel Kurtiz, ustam ve hocam Turgut Özakman, Neşet Ertaş, ah ki beni Bizans’la tanıştıran Hadi Çaman, Kerim Afşar… Pavarotti, Dursun Akçam, Turan Dursun, Kurosawa, Mehmed Kemal, Rahibe Teresa, Alev Sezer, Zeki Müren, Samim Kocagöz, Nida Tüfekçi, Musa Anter, İlhami Soysal, Metin Oktay… Fahreinissa Zeyd, Mine Mutlu, Fuat Börekçi, Miles Davis, Ertem Eğilmez, Ruhi Su, Yılmaz Güney, Azra Erhat, Maria Callas, Mao Zedung… Bedri........

© 9 Eylül Gazetesi