Geçmişe bakarak bugün yaşanan zamanı anlayamayanlar bugünün bedbah mimarlarıdır. Bu mimarlar, birbiri ile ilintili olmayan, hatta birbirini tanımadığı halde maalesef dolaylı yoldan birbirine destek olan iç ve dış ekiplerden oluşmaktadır. Tatil dönüşü bu yazıda, oldukça karmaşık olan bu süreci elimden geldiğince anlatmaya çalışacağım.

Düşünce ve yazıya dökme yöntemi olarak, somut olayların soyut düzeyde nelerin sembolleri olduğunu kavramamız gerekmekte olduğunu söylemekte yarar görmekteyim. Hemen başlayalım, dış faktör olarak somut olgu 2000 IMF-Derviş programıdır. “Güçlü Ekonomiye Geçiş Programı” olarak topluma yansıtılan program tüm önlemleriyle Türkiye’yi sıkışan dünya kapitalizmin ekonomik hizmetine açıyordu. Program, somut görüntüsüyle bozulmuş ekonominin yeniden raylara oturtulması olarak yansıtıldı ve öylece algılandı. Ancak durum bu değildi, zira bir kere kalkınmakta olan bir ekonomi olarak girilmiş olan uzun dönemli planlamadan üç yıllık Orta Vadeli programlama (OVP) sistemine geçirilen ekonominin reel yatrırım alanından finansal operasyonlar alanına çekildiğini göremedik. Bu politikanın özünü, kapitalist merkezde gerilemiş borsa değerleri ile yeni reel yatırıma yönelemeyen fonların güvenli yüksek faiz getirisi sağlayan piyasa arayışına verilen yanıt oluşturuyordu. Nitekim, arkada IMF, ekonomide yüksek faiz ve program gereğince denetimli fiyat düzeyi dünya serseri fonlarına harika hizmet sunmaya başladı. Mesele bununla da bitmeyecekti, kapitalist merkezlerde atıl treel yatırım kaynakları da yap-işlet-devret aldatmacası ile devlet garantisi altında önemli alt-yapı yatırımlaraına girişecekti. Fazla detaya girmeden bu konuyu bağlarsak, günümüzde yaşadığımız fatura ödeme döneminin geleceğini düşünemeden buaralara sürüklendik. Bu durumda, ağır bütçe ve cari açıklarla dış soygunculara kaynak aktarırken, tabii borcun bir kısmını da değerli madenlerimizi ve yer-altı kaynaklarımızı da borç ödeme sıkışıklığı içinde açmarak ödemek durumunda kalacaktık.

Söz konusu dış etmenlerin........

© 12punto