Tam altmış altı yıllık arkadaşım Taha’yı birkaç gün önce toprağa verdik. Mezarı başında söylediğim gibi onu bir miktar kıskanırdım. Tersten giderek açıklayayım. Yine aynı yıllardan sınıf arkadaşım sevgili Niyazi Dalyancı’yı ise iki yıl evvel kaybetmiştik. Niyazi kızınca, muhteşem güler Taha ise kızınca, yine muhteşem, susardı. İşte yıllar boyu, birinin gülmesini diğerinin susmasını kıskanıp durdum. Mezarı başında, giderayak oradakilere ne olur artık Taha’yı kızdırmayın diye de salık verdim.

Taha’yı ilk 1959’da tanımıştım. Bir akşam telefon etti. “Hasan, ben Moda’da teyzemin evindeyim, atlayıp gelsene.” Mühürdar’da bir apartman dairesiydi. Kapıyı açar açmaz duvara asılı bir Atatürk fotoğrafı dikkatimi çekti. Atatürk’ün, zamanın YÖN dergisinde de sık sık kullanılan, benim her nedense Lenin’e benzettiğim bir fotoğrafı vardı. Gözüm takılmıştı, Taha açıkladı “Hasan, İlhan Selçuk eniştemdir.”

Taha’nın birkaç gündür basında çıkan yaşam öyküsü şöyle: “Sırasıyla ilk ve orta öğrenimini Ankara'da, lise ve üniversite öğrenimini ise İstanbul'da yaptı. Master ve doktora yapmak için gittiği New York'ta Columbia Üniversitesine devam etmiş ve burada akademik çalışmalarına ilk adımını atmıştır. 1976-1982 ile 1991-2007 yılları arasında Boğaziçi Üniversitesinde Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bölümü öğretim üyeliği ve daha sonra bölüm başkanlığı görevlerinde bulundu.” Bu öyküyü onu eminim az da olsa kızdırmak pahasına biraz açayım. Taha İstanbul’daki lise ve üniversite öğrenimini Robert Kolej Lisesi ve Robert........

© 12punto