Çarpık Kentleşme sorununa yenik düşen ya da planlı ve düzenli kentleşmeyi başaramayan şehirler bir çeşit “Kentsel Gelişim Bozukluğu” ve sonrasında da “Kentsel Sıkışma” yaşarlar.

Giderek yoğunlaşan kent içi trafik, ulaşılamayan ya da yetersiz kalan otoparklar, sokak ve caddelerin bir şeridinin otopark olarak kullanılması, kaldırım işgalleri, taşıtların yaya alanlarına taşması, çocuk oyun ve spor alanlarının, yeşil alanların ve yaya bölgelerinin yetersizliği, hava ve çevre kirliliği, gürültü vb…

İlk akla gelen sorunlar bunlar olmakla birlikte, bu sorunların hiçbiri bir anda ve kendiliğinden oluşmaz.

Tarihsel geçmişi olan kentlerin kuruluş aşamalarındaki planlama ilkeleri ile gelişim aşamalarındaki planlama kararları çoğu zaman birbirini tamamlar durumdadır ya da nitelikli bir kentsel gelişim için genellikle istenen budur.

Kentsel Planlama; fiziksel koşullar ve sosyal veriler bir arada değerlendirilerek, tarihsel gelişim süreci içinde kentin planlı gelişmesini sağlamak ve bu süreçte oluşabilecek çarpık kentleşme sorunlarına çözüm üretmek için yapılır.

Birçok verinin incelenmesini ve doğru değerlendirilmesini gerektiren, Kentsel Planlamanın en önemli unsurlardan biri kentin coğrafi yapısıdır.

Kentlerin planlanması sırasında coğrafi yapı doğru değerlendirilip, gelişim alanlarının belirlenmesinde doğru öngörüler geliştirilebilirse, kentsel sorunların en aza indirildiği ya da sorunların kolay çözüldüğü konforlu kentler oluşturmak mümkündür.

Konunun bilimsel tanımları ve ilkeleri çok ayrıntılı olmakla birlikte, bu temel bilgiler doğrultusunda Giresun’a bakıldığında; kentimizin tam anlamıyla bir “Kentsel Gelişim Bozukluğu” ve “Kentsel Sıkışma” yaşamakta olduğu görülür.

Sahil boyu yerleşimin yoğun ve belirleyici olduğu tipik bir Doğu Karadeniz sahil kentinde yaşıyoruz.

1997 – 2007 yılları arasında yapılan Karadeniz Sahil Yolu (Transit Yol; hikâyesi çok uzundur ve ilgili tartışmalar hiç bitmez.) ile kent - deniz bağlantısı zayıflamış olsa da, sahil aksı ve yol........

© Yeşilgiresun