Her halükârda bir kapının önüne dizdiler bizi. Hangi kabahat olursa olsun kaldık yürümek istediğimiz yerlerin bir yerinde. Sonların muhteşemliği, başlangıçların serseriliği, gidip gelmeler, gidip de dönmemeler ve birbirine dolanan günler, aylar ve yıllar. Yani zamanın mekânı ve mekânların zamandan tahliyesi.

Aykırı sanılan ne varsa, sıradanlığın rüzgarında savruldu. Boşluk dediğimiz neresi kaldıysa, bize oyuklar vaat etti. Gitti denilen kim varsa, gölgeler bıraktı. Yapmak ve yaşamak arasında bir salıncak, insanı kendinden hep uzağa sürgün ediyor. İnsan bir yerden bir yere giderken değişebiliyor.

Sırları dökülmüş masallar, oyulmaktan cılız kalmış efsanevi dağlar, çöle dönmüş manzarası dillere destan yerler, buralardan göçmüş dünyaya derman olmuş insanlar ve birikmiş çağların çürüttüğü çağımız. Biz bizeyiz ve yine her şeyin cahili, cehennemi burada var edeni ve güzelliklere çirkin bakanıyız. Dünya dönüyor, her şey değişiyor, insan tekrar ve taklitte asılı kalıyor.

Dimdik tepeler, sırasına hürmet eden dağlar silsilesi, denizlere kardeş gibi bakan okyanuslar, patikasına........

© Yeni Yaşam