Çocukluğumuzun Fransızca “Martine” den uyarlama Ayşegül serisi çocuk kitapları modern yaşamı anlatırdı. Parlak ciltli baskılar, renkli resimler, Ayşagül’ün kıyafetleri ve aksesuarları, hayattan memnun, huzurlu hali cezbediciydi. Türk filmlerinde de pırıl pırıl zengin evleri, köşkler vardı. Aşklar çok romantikti, anne babalar çocuklar için canını vermeye hazırdı. Kötüler de vardı ama onlar filmin sonunda cezasını çekerdi genelde. Hayat o filmlerdeki gibi değildi ama. Ergenlikte Orhan Kemal, Panait İstrati okuduğumda, Yılmaz Güney filmleri izlediğimde sarsılmıştım. Bazı sefillikler, kötülükler sadece bize ait değildi. Hayat bir ayrıntılar ve çeşitlilikler deniziydi. Romantize edilmiş zenginler ya da yoksullar gerçeğe tam uymuyordu. Güzellik ölçütleri farklı olabilirdi. Cilalanmış duygular pek de sahici değildi. İnsan ilişkileri çok karmaşıktı.

Ayşegül serisini bana ne hatırlattı diye düşünüyorum. Seyahat hali belki, seyahat eden aileleri, iyi beslenmiş, iyi yıkanmış, parlak tenli, güzel giyimli çocukları izlemek, elit bir ortama tanıklık etmek olabilir.

Bu yazıyı Atina Havaalanı’nda yazıyorum. Karşımdaki adam birisinin ölümü için ağlıyor. Telefon görüşmesine tanık oldum az önce. İçimi ürperten bir görüntü. Yaşlıca bir adam, kim bilir kimi kaybetmiş. Birileri onu teselli etmeye çalışıyor ama kesilmiyor ağlaması. Adam için........

© Yeni Düzen