Üstad Bediüzzaman, 26. Lem’a yedinci devâda; “Ey sıhhatinin lezzetini kaybeden hasta! Senin hastalığın sıhhatteki nimet-i İlâhiyenin lezzetini kaçırmıyor, bilâkis tattırıyor, ziyadeleştiriyor. Çünkü bir şey devam etse tesirini kaybeder. Hatta ehl-i hakikat müttefikan diyorlar ki:"Her şey zıddıyla bilinir." Meselâ, karanlık olmazsa ışık bilinmez, lezzetsiz kalır. Soğuk olmazsa hararet anlaşılmaz, zevksiz kalır” denilmektedir.

Yani, sıcak kavramını, soğuk olmadan tanımlayamaz ve hissedemeyiz. Işığı tarif edebilmek için karanlığın ne olduğunu bilmemiz gerekir. İyilik, ancak kötülük olgusuyla karşılaştırıldığında bir anlam ve değer kazanır ve yine tokluğun kıymetini, açlık çekenler anlar.

Eğer her yer aydınlık olsaydı, "aydınlık" diye bir kelimemiz........

© Yeni Asya