Eğitimin yaygınlaşması, din ve vicdan, düşünce ve ifade hürriyetinin gelişmesi, basın, neşriyat, medya ve internet vasıtasıyla haber alma hürriyeti ile siyaset toplumda farklılıkların anlatıldığı ve herkesi ilgilendiren bir meslek haline gelmiştir.

Siyaset devletin, ülkenin ve fertlerin yönetimidir. Çoğu zaman da güç ve otorite olarak tanımlanmıştır. Kur’ân-ı Kerîm “Ey iman edenler! Emaneti ehline verin!” (Nisa, 4: 58.) emri gereği halka yöneticiyi seçme görevi vermiştir. Bu sebeple Sahabeler Peygamberimizin (asm) vefatından hemen sonra meşveret emrinin gereği (Şura, 42: 38.) “Seçim” usulü ve “Liyakat” prensibine uygun şekilde yöneticilerini seçmiş ve onlara “Halife” “Emire’l-Mü’minîn” unvanını vermişlerdir.

Bediüzzaman 1922’de Ankara TBMM’de yaptığı konuşma ve beyannamede “Zaman şahıs zamanı değil, cemaat zamanıdır” buyurarak, bu zamanın gereği TBMM gibi kuruluşların ortaya çıkması ile şahısların önemini yitirdiğini ve ancak........

© Yeni Asya