Zamanla “açık ve net kanun ve kurallar, yerleşik âdetler” anlamında kullanılmaya başlamıştır. Kur’ân-ı Kerîm’de “ferdî ve topluma ait İlâhî kaynaklı temel kurallar” (Maide, 5:48; Şura, 42:21; Casiye, 45:18; Ragıb el-Isfahânî, Müfredat, “şra’” md.) manasında geçmektedir.

Hadis-i Şeriflerde şeriat İslâm’ın itikadî ve amelî hükümlerini bazan tek tek, bazan da bir bütün halinde ifade edecek biçimde kullanılmaktadır. (Ebû Dâvûd, Fiten, 6) “Şeraa” fiili “Allah’ın hüküm koyması” anlamında Abdullah b. Mes‘ûd’un (ra) bir sözünde yer almaktadır; (Müslim, Mesâcid, 257.) ancak temel hadis kaynaklarındaki hadislerde ve Sahâbe sözlerinde “şer’î” ifadesi bulunmamaktadır.

Daha sonra tedvin edilen fıkıh kitaplarında “şeriat” Allah’ın emir ve yasakları ve dinin ahkamı manasında kullanılmaya başlanmış ve “Şârî’ ” kelimesi ile dinî hükümleri koyan........

© Yeni Asya