Hz. Hacer’in sabrı ve tevekkülüyle yeryüzüne hediye edilen bu mübarek su, sadece susuzluğu gidermez; aynı zamanda çok derin manevî manalar taşır.

Zemzem, sıradan bir su değildir. Kur’ân’ın bir müjdesi, rahmetin bir işareti ve tevhidin bir hatırasıdır. Maddî açlığa, susuzluğa çare olduğu gibi, manevî bir huzur ve şifa da taşır. İslâm âlimleri, “Zemzem ne niyetle içilirse ona şifadır” sözü bunun en güzel ifadesidir. Bir yönüyle o suyun hakikati; safiyet, rahmet ve berekettir.

Risale-i Nur’da Zemzemin Manası

Bediüzzaman Said Nursî de Risale-i Nur Külliyatı’nda zemzemi yalnız bir su olarak değil, bir mana, bir işaret, bir temsil olarak zikreder. Meselâ Emirdağ Lâhikası’nda geçen şu ifadeler, bu manayı derinleştirir: “Risale-i Nur hastalara şifahane-i hikmet ve mâ-i zemzem, sağlara maişet-i hakikat ve rîh-ı reyhan ve misk-i anberdir.”1

Bu ifade, sadece zemzemi anlatmaz; aynı zamanda Risale-i Nur’un hakikatlerini de zemzem gibi tasvir eder. Nasıl ki zemzem bedene bir şifa kaynağıysa, Risale-i Nur da kalbe, ruha ve akla bir gıda, bir şifa, bir ruh ferahlığıdır. Hakikati arayan gönüller için bir manevî zemzem hükmündedir.

Eczahane-i Kur’ân’dan Zemzem-i Tiryak

Mâ-i Zemzem: Manevî Bir İkaz, Manevî Bir Gıda

Zemzem suyu, Kur’ân’ın “eczahane-i rahmetinden” çıkan bir tiryak gibidir. Bediüzzaman bu hususu şöyle ifade eder: “Risale-i Nur; eczahane-i Kur’âniyeden zemzem-i tiryakı içirir.”2

Burada bir eczahane teşbihi yapılır. Kur’ân-ı Hakîm, bir eczanedir. Her derde deva, her ruha şifa, her akla rehber olur. Risale-i Nur da o eczahaneden çıkarılan bir zemzem-i tiryak gibidir; yani her türlü manevî hastalığa deva olacak bir panzehirdir.

Zira bu asır, sadece maddî hastalıklarla değil, aynı zamanda fikrî, hissî, ahlâkî, içtimaî hastalıklarla........

© Yeni Asya