Samsun’un meşhur Kökçüoğlu Mahallesi’nde, farklı kimliklerin harman olduğu bir çocukluk dönemi… Ardından, gençlik yıllarının çalkantılı rüzgârları: Futbol sahalarındaki zafer çığlıkları, meyhanelerin loş ışıkları, kumarhanelerin baş döndürücü heyecanı… Şeref Ağabey, hayatın bu “sefahat” denilen uçurumunda, kendine bir kimlik, bir çıkış yolu arıyordu. Kars’ın Pazarcık sınırında nöbet tutarken gördüğü komünist rejimin soğuk yüzü, onun içinde bir şeyleri sarsmış, ama cevabı yanlış yerde aramasına engel olamamıştı.

Tâ ki, aynı mahallenin, aynı âlemlerin adamı bir arkadaşı, ona “yasak” bir kitap uzatana kadar. İçinde “din ve iman” geçen bir şey nasıl yasaklanırdı? Öfkeyle eline aldığı o kitap, Birinci Sözdü, Gençlik Rehberi'ydi.

Okumaya başladığı ilk satırlarda, bir sağanağın altında kalmış gibi hissetti kendini. Saatler geçti, hâlâ “Bismillah her hayrın başıdır” ne demekti anlamaya çalışıyordu, hayatının anlamını arıyordu. O an anladı: “Bu kitap benim için yazılmış.”

Bu, bir dönüm noktasıydı. Artık eski Şeref yoktu. Tövbe etmiş,........

© Yeni Asya