“Şimdi yollarda olanlar, bilmezler ki çizdiğimiz yoldalar.”
Yıllar önce kaleme aldığım bu cümle, bugün 100. köşe yazıma başlarken zihnimde yankılanıyor. Çünkü ben o yolu, sadece kendim için değil; okuyamayan çocuklar, yönünü kaybetmiş gençler, sistemin içinde sesini duyuramayan öğretmenler için çizdim. Ve bugün dönüp baktığımda görüyorum ki, o yol hâlâ yürünüyor.
Benim hikâyem bir kalemle başladı. O kalemle sadece yazmadım; yön gösterdim, cesaret verdim, eleştirdim, düşündürdüm. Eğitimde adaleti savundum, fırsat eşitliğini hayal değil, hak saydım. Kitapları sadece raflarda değil, çocukların yüreğinde açan çiçekler olarak gördüm.
Bir Ömrün Özeti: İdealistlik ve Mücadele
Eğitim bir sistem değildir sadece; bir inanç, bir direniş ve........

© Yeni Ankara