“Ben partimi iktidar yaptım”

NUSRET REŞBER

Bazen bir sebeple ayrıldığımız yerlere (maddi manevi mevkilere) bir daha gelmek nasip olmayabilir. Gelmeye çalışsak dahi şartlar eskisi gibi lehimize mümkün görünmeyebilir.

Her şeyin vakti zamanı geldiğinde değerlendirmeli/yapmalı, yitirmemek için de sımsıkı sarılmalı, kıymetini bilmeli.

Ya da geçmişi tamamen unutmayı göze almalı, ah vah yapmamalı.

İnsan bazen eş dostlarıyla birlikte yaptığı faaliyetleri (ulvi veya sıradan da olsa) küçümser, “tek başıma daha bağımsız yaparım” hevesine kapılır; bir zaman sonra elindekileri yitirmekle kalmaz; dişe dokunur bir mesafe kat etmediğini görür ama geriye sadece pişmanlık kalır.

Yapılan işlerin, verilen karaların, hele insanlık adına hizmetlerse, daha iyi hesap etmeli, eksi/artısını iyi düşünmeli; küçük hesaplara kurban etmemeli.

Bugünlerde, eskide çok önemli devlet kademelerinde görev almış kimi siyasetçilerin, geriye daha önce beraber yol aldıklarının arasına dönmeleri konuşuluyor. Verilen cevaplar bana geçmişte kimi siyasetçilerinin verdikleri kararlarla bugüne kadar neler değiştiğini/değiştirdiğini hatırlattı.

Ocak 1998’de vesayet güdümlü yargı, Refah Partisi’ni kapatıp 5 Temmuz 2000’de de merhum Başbakan Necmettin Erbakan’a ömür boyu siyasi yasak getirdi…

O sırada İBB Başkanı olan Cumhurbaşkanı Erdoğan’a da, 6 Aralık 1997’de okuduğu bir şiir gerekçesiyle 10 ay hapis cezası verildi. Erdoğan, 26 Mart 1999’da girdiği cezaevinden 24 Temmuz 1999’da tahliye edildi.

Bugün dahi yerli ve milli olamayanlar sevinçlerinden uçuyorlardı. Erbakan Hoca ve arkadaşlarına ise etmedikleri ithamlarda bulunuyorlardı. Tayyip Erdoğan için “Muhtar bile olamaz” kinini kusuyorlardı.

Ama onların kurdukları hile ve oyunlarına karşı........

© Yeni Akit