Kahraman değil katil!

ALİ OSMAN AYDIN

Televizyon dizilerini izlemiyorum. Aslında “dizi” izlemiyorum diyebilirim. Ama televizyonda yayınlanan dizilerden genel olarak haberdar olmaya çalışıyorum. Hangi kanalda hangi dizi yayınlanıyor, hangi dizide kim oynuyor?

Gerçi takip etmesem ne olur ki; bütün sosyal medya platformlarında dizi reklamlarına, dizilerden paylaşılan kısa videolara maruz kalıyoruz zaten. Hatta metroda kalabalıktan kafanızı çevirebileceğiniz sayılı yerlerde de aynı dizilerin reklamlarını karşımızda buluyoruz. Metro, AVM ve caddelerde yine dizi merkezli yoğun bir görsel bombardıman yaşıyoruz maalesef.

Artık diziler, yalnızca akşam saatlerinde ekranlarımızda değil; gündüz vakti bile zihinlerimizde dolaşıyor.

Uzun yıllar bu köşede dizilere ilişkin çok şey yazdık çizdik. Aradan geçen zamanda dizilerin içerik açısından daha da niteliksiz ve zararlı hâle geldiğini görmek ülke adına çok üzücü.

Diziler eskiden olduğu gibi şiddet, cinsellik ve duygusal sömürü ekseninde ilerlemeye devam ediyorlar.

Mesela… Eşref Rüya adında bir dizinin kısa videolarına denk geldim geçenlerde. Sadece izlediğim birkaç kesitten anladığım kadarıyla başkarakter bir katil. İlk cinayetini ergenlik çağındayken işlemiş. Cinayeti pişmanlık duyulan bir anı olarak görmediği de onun üstüne bina ettiği hayattan anlaşılıyor.

Hâlihazırda da kendisi mafya gibi biri. Etrafında silahlı adamlar var; dizide yaralamalı, öldürmeli olaylar dönüyor. Hemen hepsi de Eşref’in “kahramanlığını” vurgulayan olaylarla çözülüyor. Olayları yasalara başvurmadan, kendi kurallarıyla, şiddetle çözüyor.

Kendisini aynı zamanda “garip babası” olarak da servis ediyorlar ki, diğer zehirli içeriği kolayca yutturabilsinler.

Eşref’in sevdiği kadına karşı tahakküm edici kaba davranışları bile “aşk” olarak sunuluyor. Hem de ideal aşk…

Bu dizilerde, kötülük artık “karizmatiklik”, zorbalık “maskülenlik”, tahakküm “tutku” diye pazarlanıyor.

Aslında dizi bu kriminal tipi kötü biri olarak anlatsa, güç ve şiddetle haksız kazanç........

© Yeni Akit