Bu havalara, bu gidişata alışık olduğum mutat sabahlardan birini yaşıyordum. Vakit henüz erken. Sabah ezanı henüz okunmuş...

UCUZ KAHRAMANLIK!..

Fatih, Mihrimah Sultan, Hırka-i şerif, Sultan Ahmet Süleymaniye’de sadece namaz mı kılınır sanırsınız? Ya İstanbul’un diğer göğe yükselen sanat eseri minareleri? Ezanlara, kalabalığa, korna ve vapur seslerine karışan martı çığlıklarına, motor gürültüsüne, egzoz dumanına, mazot ve balık kokularına alışmıştım, diğer bir ifadeyle İstanbul’a adapte olmuş, her şeyine uymuştum. Yalnız biri hariç! O da sokakları parselleyen anarşi hadiseleriydi. Bu belâdan bıkmış usanmıştım. Her gün mektebe gidip gelirken nerede, neyle karşılaşacağımı bilemez, pek tedirgin olurdum. Yalnız bir ben mi? Hayır! Bütün insanlarda bu korku vardı. Aileler evlatlarından, çocuklar büyüklerinden endişe duyar, huzursuz olurdu. Bu havalara, bu gidişata alışık olduğum mutat sabahlardan birini yaşıyordum. Vakit henüz erken. Sabah ezanı henüz okunmuş. Abim ve kardeşlerimle beraber kaldığımız mütevâzı evimizde yeni günün........

© Türkiye