Hayallerde yaşamayı bırakmam lazım. İş işten geçmeden hakikate dönmeliyim. Etrafıma bakıyorum yeniden. Ey Ay! Her şey bana başka görünüyor, size öyle değil mi? Demin birer hayalet gibi görünen kuşburnulara, meyve ağaçlarına hatta korkunç uçurumlara bakın, nasıl insanı çeken bir yüz almışlar. Ürkmek şöyle dursun, gezmek, meyvelerinden toplamak istiyorum. İç âlemime doğru yaptığım her seyahatin, muhayyilemi dolduran harikalardan birini göstereceğini zannediyorum. Aşağıya doğru tatlı bir süzülüşle kayarken tesadüf edeceğim şekilsiz ve yumuşak mahlûkları, yeni doğmuş bir kuzuya dokunur gibi, ihtimamla okşayacağım, irili ufaklı mahlûkatla göz göze gelip gülüşeceğimizi ve üzerine bastığım taş ve kumları mücevher gibi avuçlarımda tutacağımı biliyorum. Niçin bu sözlerime gülmüyorsun? Üzüm gelir, nar gelir, Sanma bir gün yâr gelir, Diyeceğim çok ama, Demek bana ar gelir! Kul hakkından hiç korkmuyor musun? Masum omuzları üzerinde benimki kadar hummalı bir başı........

© Türkiye