“Ulusal gazetelerin tek bir gününü bile incelemek, milletliğin insanların yaşamlarına, evlerine nasıl sokulduğunu görmeye yeter.”

Bu cümle, artık sadece 20. yüzyılın ulus inşasını değil, 21. yüzyılın algı ekonomisinin biyografisini anlatıyor. Çünkü bugün medya, yalnızca kim olduğumuzu değil, ne hissetmemiz gerektiğini de belirliyor. Kimlik, doğumla değil; manşet, bülten ve “trend topic” listeleriyle şekilleniyor.

Sosyolog Benedict Anderson’ın “hayali cemaatler” dediği o büyük kurgu, bugün her sabah kahvaltı masasında yeniden kuruluyor: Aynı manşetlere bakan, aynı krizlere sinirlenen, aynı “biz” duygusuna inanan milyonlar. Ulusal kimlik artık tarih kitaplarından değil; son dakika bildirimlerinden üretiliyor.

Ama mesele sadece kimlik değil. Asıl mesele, kimin hikâyesinin anlatıldığı. Medya gerçeği olduğu gibi yansıtmaz; onu biçimlendirir, renklendirir, dramatize eder. Kelimeler çoğu zaman habercinin değil, iktidarın elindeki silahlardır. “Milli üretim”, “yerli savunma”, “jeopolitik bedel”, “ahlaki zafer” gibi ifadeler haber değil, âdeta birer mantra: Tekrarlandıkça gerçeğe dönüşen modern dualar.

Ekonomide zamların adı “direniş”, sporda başarısızlığın üstü “zafer”le örtülür. Dış politikadaki yalnızlık “beka”ya paketlenir.........

© Tigris Haber