Bir ülkede demokrasinin geleceğini anlamak istiyorsanız, önce o ülkenin muhalefet partilerine bakın. Çünkü iktidar gücün aynasıdır, muhalefet ise vicdanın terazisi. Eğer muhalefet kendi içinde adaleti, liyakati, katılımcılığı ve ön seçim ilkesini koruyamıyorsa; ülkeye demokrasi getirme iddiası sadece bir slogandan ibaret kalır. Bugün Türkiye’de pek çok ilçe kongresi, örgüt iradesinin değil, belediye başkanlarının idari ve ekonomik gücünün şekillendirdiği siyasi dizayn süreçlerine dönüşmüş durumda. Belediye başkanları, ellerindeki kadro, bütçe, iştirak şirketleri ve medya araçlarını kullanarak partinin iç işleyişine müdahil oluyorlar. Kimi zaman ihaleler, kimi zaman makam vaatleri, kimi zaman da dışlama politikaları üzerinden örgüt dengesi kendi lehlerine kuruluyor. Bu tablo, bir partinin iç işleyişini değil, bir iktidar simülasyonunu yansıtıyor. Kongreler artık fikirlerin, vizyonların, emeğin değil; çıkar ilişkilerinin, kaygıların, koltuk korkularının yarıştığı sahnelere dönüşüyor.

Belediye başkanlarının kongrelere müdahalesinin temelinde üç refleks var: gücü kaybetme korkusu, ikinci dönem hesapları ve sistemi........

© Tele1