Ben sporcunun zeki, çevik ve aynı zamanda ahlaklısını severim. (Mustafa Kemal Atatürk)

Çocukluğum Kars’ta geçti.

Top, hâlâ en sevdiğim oyuncak.

5’te devre 10’da biten ve gol atamayınca saatler süren maçlarımız olurdu.

Alekke ve Güneşspor’dan oluşan 2 takımlı ligimiz vardı. İkisinde de oynadım.

Mahalle maçımız olduğunda iki takımın karmasından oluşan bir nevi milli takımımız bile vardı.

Boşaltılan Çakmak Kışlası ve Hafız Hakkı Paşa Lojmanları’nda subay çocuklarıyla olan maçlarımız, çok çekişmeli geçerdi.

Yeri gelmişken hatırlatayım, mühendislik harikası olan bu tarihi askeri yapılar, şimdi sahipsiz bir şekilde kaderine terk edilmiş durumda.

Bizi en çok cezbeden, askeri lojmanlardaki sahanın kale direklerinin olmasıydı. Kıran kırana geçen maçlarımızda, ‘goldü, değildi’ tartışmaları olmuyordu en azından.

Yine çekişmeli geçen bir maçtı. Sol kanattan kale direğinin soluna gelen ortaya kafayla vurmaya çalıştım. Uzansam da yetişemedim. Ani bir refleksle sağ yumruğumla topa vurdum.

Polisgücü’nde boksa da gidiyorduk o yıllarda. Resmen sağ kroşeyle vurmuştum meşin yuvarlağa ve gol olmuştu.

Sevinmedim attığım gole, sevinemedim çünkü nasıl olsa herkes elimle gol attığımı görmüştür diye düşünmüştüm.

Düşündüğüm gibi olmamıştı. Takım arkadaşlarım çılgınca sevinirken, subay çocuklarında moraller bozuktu tabi.

Bizimkilerin duyacağı şekilde ‘Elle attım golü’ dedim. Arkadaşlardan biri ‘Ola sükut dur, kimse anlamadı’ diye azarladı beni.

Golü elimle attığımı söyleyemedim o an. Emin değilim ama maçı kazandık diye hatırlıyorum, belki de bir farkla.

O maç her aklıma geldiğinde utanırım. Aradan 35 yılı aşkın bir süre geçmiş olsa bile…

Bir daha da tevessül etmedim böyle bir şeye.

Gecikmiş bir özürle başlamak istedim yazıma.

O günkü maçta oynayan subay çocuklarından özür diliyorum.

Çocukluk anımı, mahcubiyetimi niye paylaştığıma gelince…

FUTBOL ATMOSFERİ KEYİF VERMİYOR ARTIK

Pazar günü oynanan Galatasaray-Adanademirspor müsabakasında, Adana temsilcisi maçtan çekildi malûm.

Hakem hatalarını konuşacak değilim.

Aldatmaya yönelik bir hareketi profesyonellikmiş gibi göstermeye çalışan futbolcuları, buna çanak tutan teknik adamları, ateşe körükle giden yöneticileri, gerekli hassasiyeti göstermeyen TFF’yi, reyting uğruna objektifliğini kaybeden meslektaşlarımı ve son olarak ‘Vur kır parçala bu maçı kazan’ anlayışındaki taraftarları yazmak istedim.

Bildiğiniz gibi maçları onlarca kamera........

© Sözcü