Aklıma hep iyiyi duymak isteyen insanı çağrıştırdı bu. Her zaman iyiyi duymak isteyen ama. İşleri veya hayatı şarampolle dost olmaya yakın insanın hiçbir şey olmamış gibi hayatın salıncağında bir oyana bir bu yana sallanması gibi. Bize empoze edilen hormonlu kişisel gelişim kitaplarında “Durma, bas gaza” sözcüğünün kanatlarına tutunan bir model; bana savaştan kaçmak için uçağın kanatlarına binmeye çalışan bir ülke halkını çağrıştırdı. Ne kadar çaresizce ve ne kadar acı…

Proje satış müdürü olarak çalıştığım 2015’te, kamuya iş yapan bir firma bir hafta içinde iflas etti. Banka sorgusu, her şey çok temizdi. Sonra aslında bir hafta içinde değil, bir cambaz gibi ellerini çok önceleri göğe açtığını öğrendik. Hatta o dönem birlikte çalıştığımız ve hâlâ görüştüğüm sektörün eskilerinden makine mühendisi tanıdığıma “Neden söylemedin?” diye ufak bir sitemde bulundum, “Ben de 6 ay maaşımı bıraktım içeride” diye sitemi göğsünde yumuşattı ve bana gönderdi.

Evet, gelmek istediğim konu şu: Bu olaydan sonra, şirket yetkilileri ve yöneticiler bir toplantı yaparak hareket planı........

© Sonsöz