Bu haftaki yazımda, yavaş yavaş silinip giden, hatta yok olmanın eşiğine gelmiş mesleklerimizden söz etmek istedim. Hayatımızın her anında bir şekilde ihtiyaç duyduğumuz pek çok meslek, ne yazık ki artık tarihe karıştı. Kimi ise yok olma tehlikesiyle karşı karşıya. Ben de bu kaybolan değerleri sizlerle paylaşmak, bir nebze olsun hatırlatmak istedim.
Çünkü yok olmak, unutulmakla el ele yürür. Unutulan her meslek, biraz daha hızla kaybolur. Bu kaçınılmaz sona yaklaşmak istemiyorsak, geçmişimizin emekle yoğrulmuş izlerini hatırlamaya, yaşatmaya devam etmeliyiz.
Keyifli okumalar dilerim.
Bir zamanlar sokak başlarında ayakkabı tamircileri, berberler, terziler vardı. Ustalar sabahın ilk ışıklarıyla kepenk açar, çırağın ocakta demlediği çayı yudumlayarak dükkanı temizlerdi. Şimdi o dükkanlar birer birer kapanıyor. Eskiden “bir zanaat öğren” diye başlayan nasihatler artık “üniversite oku”ya evrildi. Oysa bu dönüşüm, sadece bireylerin yönelimini değil, toplumun tüm ekonomik ve kültürel yapısını da sessizce dönüştürdü.
Türkiye’nin dört bir yanında, yıllardır var olan birçok meslek artık unutulmak üzere. Kunduracılar, kalaycılar, marangozlar, saat tamircileri… Sayıları her geçen gün azalıyor. Çünkü yeni........

© Sonsöz