• ADNAN BOYNUKARA
• 3 Mayıs 2025

Güle güle Sırrı… Güle güle, bu toprakların vicdanla konuşan hafızası. Mizahın yetmediği yerde cesaretin konuştu. Umarım, geride kalanlar senin gülüşünü taşıyacak kadar cesur olur… Hakkını helal et…

“Ağladıkça gülmek geldi içimden
Gülünce ağlamalar aktı yüreğimden…”

Ahmed Arif

Sırrı Süreyya Önder…

Bazı insanlar, aramızdan sadece bedenen ayrılmaz. Onlar gittiklerinde, çok şey eksilir, bir vicdan susar. Sırrı’nın vedası da öyle. Bir insanı değil, bir umudu uğurladık.

Kalemiyle güldüren, sözüyle düşündüren, siyasetiyle barışa yol açmaya çalışan biriydi. Ama en çok da yüreğiyle dokunurdu insana. Hem çok yakınımızdaydı hem de hep biraz uzakta, kendi iç dünyasının derinliğinde.

Aynı şehrin farklı sokaklarında büyüdük. O dönemin koşulları nedeniyle olsa gerek, yollarımız kesişmedi. Ama taşra, hele o yılların taşrası, bırakın birbirini tanımayı, herkesin bir düzeyde hısım-akraba olduğu yıllardı.

Adını, hikâyesini, hatta suskunluğunu bilirdim. Gerçek anlamda tanışmamız ise ülkenin en çetin yüklerinden birini omuzlamaya çalışırken oldu.

“Çözüm Süreci” başladı. Silahların sustuğu, kelimelerin yeniden duyulur hale geldiği bir dönemde, yollarımız gerçekten birleşti. O günler hem dostluğun hem de yol arkadaşlığının başlangıcıydı.

Sırrı, derinliği olan bir insandı. Mizahla örttüğü yer, aslında kalbinin en........

© Perspektif