Ανθη Ροδοπούλου

Με μια σκηνική παρουσία που μαγνητίζει και ερμηνείες που χαράσσονται στη μνήμη του θεατή, η Λουκία Μιχαλοπούλου έχει καταφέρει να αφήσει το δικό της στίγμα στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Οι διακρίσεις και τα βραβεία «Μελίνα Μερκούρη» που έχει αποσπάσει δεν αποτελούν απλώς επιβράβευση της πορείας της, αλλά και αναγνώριση μιας αφοσίωσης που μετουσιώνεται σε τέχνη. Για εκείνη, κάθε ρόλος είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο και κάθε παράσταση μια υπόσχεση αλήθειας. Δημιουργική, ευαίσθητη, με ήθος, παιδεία, θεατρική καλλιέργεια και βαθιά εσωτερικότητα ανήκει στη γενιά των καλλιτεχνών που έχουν αποδείξει με συνέπεια το ταλέντο και την αφοσίωσή τους στη θεατρική σκηνή. Ανάμεσα σε παραστάσεις που δοκιμάζουν τα όρια, ρόλους που απαιτούν ψυχική γύμνια και συνεργασίες που την εμπνέουν, εκείνη συνεχίζει να εξερευνά την ουσία της υποκριτικής, προσφέροντας στο κοινό στιγμές αυθεντικής συγκίνησης. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλά με ειλικρίνεια για τα βήματα της διαδρομής της, τις προκλήσεις της σκηνής και το όραμά της για το θέατρο του σήμερα.

-Θέατρο Επιδαύρου… Επίσημη πρώτη ως πρωταγωνίστρια σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά έργα του αρχαίου δραματολογίου. Πώς βιώσατε την ερμηνεία σας μέσα σε αυτόν τον αρχαίο μαγικό χώρο;
Είναι μεγάλη πρόκληση για έναν ηθοποιό να βρίσκεται σε αυτόν τον χώρο. Σίγουρα ο ρόλος της Ηλέκτρας είναι ένας μαραθώνιος, σε οποιοδήποτε χώρο κι αν ανέβει, πόσω μάλλον στην Επίδαυρο. Είχα τον χρόνο να προετοιμαστώ, γι’ αυτή τη στιγμή και ενώ η ευθύνη αρχικά απέναντι στον εαυτό μου ήταν μεγάλη, μπορώ να ομολογήσω ότι το απόλαυσα, ίσως και να ήταν και οι μόνες παραστάσεις που θα έλεγα ότι ευχαριστήθηκα.

-Η «Ηλέκτρα» μεταξύ άλλων εκφράζει την αντίσταση στο παράλογο της εξουσίας. Εσείς πώς τη «δουλέψατε» ερμηνευτικά; Γενικότερα πώς προετοιμαστήκατε για........

© Pelop