Küresel ticaret son beş yılda sessiz ama güçlü bir paradigma kayması yaşıyor. Pandemi, Çin’in sıfır vaka politikası, Rusya-Ukrayna savaşı ve Süveyş kriziyle birlikte, “uzak, ucuz, dev” üretim merkezlerinin yerini “yakın, esnek, güvenli” üretim modelleri almaya başlamıştı. Bu dönüşüm, nearshoring olarak adlandırılan yeni küresel eğilimi de doğurdu. Ve Türkiye bu eğilimin en güçlü adaylarından biri. Lojistik avantajı, üretim kapasitesi ve Avrupa ile olan derin ticari entegrasyonu ile Türkiye en cazip ülkelerden biri.

Almanya, İtalya, Hollanda ve hatta Çin’den yönelen hazır giyim, otomotiv ve ambalaj siparişlerinde Türkiye’ye ciddi bir kayma gözlemleyebiliyoruz.

Bu yönelimi birkaç çarpıcı örnekle desteklemem gerekirse:

H&M’in Finans Direktörü Adam Karlsson Reuters’e verdiği röportajda, tedarik zincirini Çin’den Avrupa’ya yakın ülkelere kaydırdıklarını; bu kapsamda Türkiye, Fas, Mısır ve Ürdün gibi ülkelerin öncelikli olarak değerlendirildiği açıklamayı hatırlatmam doğru olur.

Yine Çinli elektrikli araç devi BYD, Temmuz 2024’te Türkiye’de yıllık 150.000 araç üretim kapasiteli ve mobilite teknolojilerinde AR‑GE odaklı 1 milyar dolarlık fabrika kuracağını duyurmuştu. Bu........

© Para Borsa