Bazıları iktidar koalisyonunun “Terörsüz Türkiye” olarak adlandırdığı süreci destekler ve “süreci” başlatan MHP lideri Devlet Bahçeli’yi “Ulu, büyük, bilge” gibi ölçü, sınır tanımaz abartılı övgülere gark ederken, bilerek ya da bilmeyerek, bugüne değin sorunun adını dosdoğru telaffuz ederek tartışılması konusundaki çabaların adeta sıfırlanmasına hizmet ediyorlar.

“Bilerek ya da bilmeyerek” lafın gelişi; yoksa amiyane tabirle böyleleri her şeyi bilir, sadece işlerine gelmediğinde bilmezden gelirler; “Terörsüz Türkiye’yi desteklemeyen var mı? Olur mu öyle şey, aaa!”

İyi niyetle tereddütlerini ifade edecek olsan sanki “Terörlü Türkiye” istiyormuşsun muamelesi yapmaya hazır ve amadeler. Pespaye bir demagoji…

Oysa sorun geri kalmışlık sorunu, feodal ağalar-beyler sorunu, bölücülük sorunu, “düşünmezsen yoktur” sorunu olmadığı gibi “terör sorunu” da değildir. Adına isterseniz “terör” deyin, ama şiddet sorunun kendisi değildi. Öncesi bir yana 40 küsur yıl süren bir “terör sorunu” mu olur? Kadim bir halkın varlık-yokluk meselesiyle özdeşleşmiş bir sorunu “terör sorunu” olarak lanse etmek, sorunun “sorun” olarak sürüp gitmesinden şu veya bu şekilde çıkar elde edenlerin anlayışı ve yaklaşımıdır.

Hatırlayın; “süreç” başladığı zaman atılan adımın “çözüm süreci” olmadığı, ortada masa, pazarlık veya müzakere olmadığı ve olmayacağı, bunun bir “barış” süreci de olmadığı, aslında bu işe “süreç” de denilemeyeceği söylendi. Çokça söylendi hatta. Ama işte olup bitenleri ve olacakları bir şekilde isimlendirme gereği vardı, “Terörsüz Türkiye” lafını icat ettiler.

Denilebilir ki isimlere takılmamak, meselenin özünü esas almak lazım. Elbette, bu da bir bakış açısı. Ne var ki kalıcı, sahici, onurlu bir barıştan yana net ve ikirciksiz bir tavrın sahibi olmak, neyin ne olduğu ve olmadığı ile ilgili ortamı ve “süreci” bulandırmak isteyenlere karşı da lafını esirgememeyi gerektirir.

Zekâ ve anlayış yoksunları ile demagoglar için ara sıra özetlemekte yarar var:

— Kürt sorunu, bu coğrafyadaki Kürtlerin halk olarak........

© P24