Prije nego dođem ovdje u ribolov, dešava se ta plovidba lađom preko zelenca čija dubina seže i do devet metara, tako mi je rekao kolega ribar s kojim počesto dijelim ovaj dio rijeke na izlazu iz grada. Tada stojim na pramcu lađe i gledam u dubinu, plićinu, u sedre koje niču s dna i ponegdje dosežu skoro do površine

Kada klizim lađom i gledam formacije sedri u toku Une, razmišljam o njihovom obliku. Nekad mi se oblici čine kao hrpe pomalo nalik oronulim tornjevima s kojih je vrijeme oljuštilo savršenstvo forme. Nekad me podsjećaju na “stjenojedce” iz Endeove “Beskrajne priče”, i razmišljam koliko u njihovom formiranju ulogu ima gravitacija, riječne struje, sedrotvorci. Unazad nekoliko godina kako redovno, tokom ljetovanja u Bosanskoj Krupi, idem u ribolov lađom, počeo sam primjećivati sedre kao podvodne gomile ili mogile za podvodne velmože i kraljeve. U toku rijeke blizu mog rodnog kraka (Unadžika) one su prekrivene vodenim algama koje ih čine vunastim kalcificiranim formacijama. Tu je voda mirna, i okreće se suprotno od smjera toka rijeke zbog podvodnih struja koje udaraju od velike sedrene ploče i obalu, te mijenjaju smjer vodene mase. Tu bih gledao fluorescentne oči sitnih ribica tzv. zekica, kada bi ih snop svjetlosti čeone lampe dotakao. To su bile vunene bebe stjenojedaca iz Endeove bajke.

Takav mir je izbijao iz tog zelenca koji se okretao u pravcu kazaljke na........

© Oslobođenje