Mahallenin bakkalına giren küçük bir çocuk düşünün… Avuç içleri terli, kalbi hızlı hızlı atıyor. Rafın en alt sırasında, parlak ambalajıyla göz kırpan bir çikolata var. O an, dünya küçücük bir paketle genişliyor; merak, arzu ve suçluluk aynı anda çocuğun yüzüne çöküyor. Sonra o küçük el uzanıyor, çikolata cebine saklanıyor ve çocuk kapıdan sessizce çıkıyor.

Bu sahne, ilk bakışta “çocukluk macerası” gibi tatlı bir anı olarak görülebilir. Ama biraz yakından bakınca, o çikolatanın toplumun bazı tatlı ve acı yanlarını içinde taşıdığını fark ediyoruz. Çünkü o çocuk, aslında hepimizin tanıdığı biri. Bazen kendimiz, bazen yöneticiler, bazen de toplumun gölgesinde büyüyen küçük alışkanlıklarımız…

Psikolojik açıdan bakınca…

Bir çocuğun çikolata çalması, çoğu zaman bir ihtiyaçtan değil; bir duygudan doğar. O duygu kimi zaman yasak olanı deneme arzusu kimi zaman kontrolü eline alma çabası kimi zaman da “kim fark edecek ki” düşüncesidir. Birey büyür, roller değişir ama o psikolojik mekanizma değişmez:
İktidarın olduğu yerde sınanma isteği, sınırın olduğu yerde aşma arzusu vardır.

Küçük bir çocuk için çikolata neyse, makam odalarının yüksek........

© Muhalif