Bir ikindi üzeri… Yağmur sicim gibi tüm şiddetiyle gökyüzünden yeryüzüne selam duruyor, toprağın susuzluktan kurumuş çatlak dudağı adeta bayram ediyordu. Ali Abi bu muazzam atmosferi sıcak bir çay eşliğinde temaşa ediyordu. Masanın etrafında ise bıyıkları yeni yeni terleyen gençler… Gözleri adeta bir radarı andırıyor. Devletler kuruluyor, devletler yıkılıyor; dünyanın, her zamankinden daha çok kurtarılmaya muhtaç olduğu konuşuluyordu. Çekirdek elden düşmüyordu, kimi kabak çekirdeğini tercih ediyordu. Ali Abi, gençliğini vakıf çalışmalarında, inanç ve idealler uğruna harcamıştı.

Şimdi heyecanla onlara tecrübelerini aktarıyordu:

- Biz eskiden vakıfta iken siyah kasetler taşırdık, bayraklar asardık. Protesto gösterilerine katılır, şiir geceleri düzenlerdik. Kitaplar okurduk, her şey daha samimiydi. Mitinglerde biz vardık. Şimdi sizin yaptığınız bu işleri biz yapardık.

Çaylar ardı ardına geliyor, sohbetin seyri hakikatin ölçüsünün sayı olmadığı noktasına varıyordu. Ali Abi, ayetleri boncuk gibi sıralıyordu:

“Eğer yeryüzünde bulunan insanların çoğuna uyacak olursan, onlar seni Allah’ın yolundan saptırırlar.” (En‘âm 116)

“İnsanların çoğu inanmazlar.” (Hûd 17)

“İnsanların çoğu şükretmezler.” (Bakara 243)

“İnsanların çoğu bilmezler.” (En‘âm 36)

“Nice azlar nice çoklara Allah’ın izni ile galip geldi. Allah sabredenlerle beraberlerdir.” (Bakara Sûresi 249. ayet)

O, aynı zamanda sıkı bir Millî Gazete ve Yeni Devir okuyucusuydu. Bu sütunlarda kimleri okumamıştı ki: Necip Fazıl Kısakürek, Süleyman Arif Emre, Sezai Karakoç, Mustafa Yazgan, Mehmet Şevket Eygi, Rasim Özdenören, Alaattin Özdenören, Erdem Bayazıt, Sedat Yenigün, Cahit Zarifoğlu, M. Akif İnan... En çok İsmet Özel’i okurdu Ali Abi. Altını çize çize okurdu bazı yazılarını. Öyle ya, hazır mevzu hakikatin........

© Milli Gazete