Batı Doğu'dan kaçacaktır. Batı'nın yaramaz çocukları, nesebi belli olmayan çocukları coğrafyamızdan elini çekecektir. Bugün İran, bir haftayı aşkın İsrail, ABD, Almanya ve İngilizlere karşı amansız bir mücadele veriyor. Bu mücadele artık bir savunma değil, doğrudan bir karşı atağa dönüşmüş durumda. İran, “şeytan cephesi”nin ortak adı olan İsrail’e esaslı bir tokat atmıştır.

Bu tokat; bir heyecanın, öfkenin veya ani bir refleksin değil, bir cesaretin, birikimin ve arkasında taşıdığı medeniyetin tezahürüdür. Bu, sıradan bir karşılık değil, tarihî bir iradenin yeniden sahne almasıdır.

İran’a bu süreçte en güçlü desteği, hiç kuşkusuz, İslam dünyasında nükleer kapasiteye sahip ilk ülke olan Pakistan vermektedir. Pakistan’ı bu düzeyde güçlü kılan unsurların başında ise Türkiye gelmektedir. Türkiye, Pakistan-Hindistan savaşında, Koral elektronik harp sistemleriyle Pakistan hava sahasını korumuş, Hindistan’ın Rafael tipi savaş uçaklarını birer birer etkisiz hâle getirmiştir. Eğer Türkiye bu sistemi devreye sokmasaydı, Pakistan’ın altyapısı ve askeri gücü ağır bir darbe alacak, insan kayıpları çok daha yüksek olacaktı. Savaş da uzayıp halkı tüketen bir hâl alacaktı.

Ancak bu noktada hatırlanması gereken acı bir gerçek de var: O günleri anarken şunu da söylemeden geçemeyeceğim. Pakistan Hindistan’la........

© Milat