Alışıldık şekilde yalnızca yukarıya bakınca görünen gökyüzü, sağımda, solumda hatta ayaklarımın altında. Bu durum, havada olduğumu anlatıyor bana; bir zeminin üzerinde değil. Bir yere basmıyorum... Öyleyse uçuyor ya da havada süzülüyor olmalıyım. Gökyüzünün içinde. Alışılmadık şekilde.
Asağısı görünmüyor. Yönler de belirsiz gerçi, aşağısı tam olarak hangi taraftaydı? Tersim döndü... Hoş, bu benim çoğu zamanki halim. Bu kısım 'alışıldık şekilde'.
Bir de gökyüzü mavi olurdu, öyle değil mi? Oysa burada bir renk yok. Burayı tasvir ederken renklerden bahsedilemez. Daha çok, karanlık ve aydınlığın birbirleriyle olan oranlarına göre konuşulabilir ve parlak, loş ya da karanlık diye betimlenebilir buralar. Kah bir şimşek çakıyor ve göz alan bir aydınlığa, kah fotonun zerresinden nasiplenmemiş koyu ve yoğun bir karanlığa bulanıyor her yer. Belli olmuyor.
Fakat bir zemin arıyorum hep. Aslında... Buralar güzel, güzel olmasına.........

© Merhaba Haber