Zincirlikuyu Camisi’nde bugün “eski Türkiye”nin ünlü gazetecilerinden Ahmet Sever’in cenaze töreni vardı.

65 yaşında hayatını kaybeden Ahmet, Türkiye-Avrupa Birliği (AB*) ilişkilerinin gündemde en ön sıralarda yer kapladığı 1980 ve 1990’lı yıllarda Milliyet gazetesinin Brüksel muhabirliğini yapıyordu. Konya’da doğmuş, eğitimini Brüksel Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesinde tamamlamıştı. Milliyet’in İstanbul’daki merkezinde, Dış Haberler’de çalıştığım için sık sık telefonda konuşuyorduk. Sonra yüz yüze de tanıştık ve arkadaş olduk. Ben Moskova’ya gittikten sonra da arkadaşlığımız devam etti.

AB çok önemli ve popüler bir konu olduğu için Brüksel’deki Türk gazeteciler arasında kıyasıya bir rekabet vardı. Günümüz medyası için herhangi bir anlam ifade etmeyen “haber atlatma” kavramı, bütün gazeteciler için itici güçtü. Rakip meslektaşlarına haber atlattıkları zaman dünyalar onların olurdu, haber atladıkları zamansa dünyaları kararır, uykuları kaçardı.

Brüksel’deki gazeteciler hem rutin olayları izler hem de özel haber yapmak için girilmedik delik bırakmazdı. Çok yakın arkadaş olmalarına rağmen Ahmet ve onun sayesinde tanıdığım Hürriyet muhabiri Zeynel Lüle arasında da müthiş bir rekabet vardı. Bunu gördüğümde hem şaşırmış hem de ikisinin de meslek ahlakına saygı duymuştum. İkisi de Brüksel muhabirliği görevini hakkıyla yaptı.

Ahmet’le ben Milliyet’in yanı sıra 32. Gün’e de çalışıyorduk. Rahmetli Mehmet Ali Birand programda Brüksel’e ve Moskova’ya sık sık bağlanıyordu. Bir süre sonra bir şey dikkatimi çekmeye başladı: Birand canlı yayınlarda beni de zorluyordu ama Ahmet’e gerçekten zor sorular yöneltiyor, hatta resmen “sıkıştırıyordu.”

Bir akşam Brüksel’de Türkiye ile ilgili çok önemli bir toplantı vardı. Toplantı biter bitmez Mehmet Ali ağabey Ahmet’e bağlandı ve yine sorularını yağdırmaya başladı. Ahmet’in nefes almasına fırsat........

© Medya Günlüğü