İster arkadaş ortamında, ister oyun içinde, ister sınıfta, ister evde ki herhangi bir açmazımızda en çok başvurduğumuz yöntemdi, şikayet veya şikayetçi olmak.

Hele sınıf ortamının öğretmen otoritesi gölgesinde, dersin rutini dışına çıkıp gözümüze kestirdiğimiz bir arkadaşımızı şikayet edip zora düşürmek, sonucunu bilemesek de garip bir haz verirdi, çocuk aklımızın cinlik kokan davranışlarında.

Belki bir var olma savaşı,

Belki bir intikam aracı,

Belki çıkarımızı kollama çabası,

Belki de göze girip prim yapma duygu halleriyle…

Birbirimizi şikayet edip zora düşürmek, zevk almanın ötesinde, genetik kodlarımızın en ücra köşesine kadar işleyen bir karakterimiz olup çıkıyordu.

Haklı olduğumuz ya da mağdur duruma düştüğümüz zamanlarda şikayetçi olmak hatta bu durumu bir hak koruma aracı olarak kullanmak elbette ki vatandaş olma aidiyetimizle birlikte, hukuki bir gerçeklik olarak da çıkıyor karşımıza.

Hayatın saat gibi işleyen bir mekanizma olmadığını düşündüğümüzde, akışkan zamanın dinamikliği içerisinde verdiğimiz ayakta kalma savaşında şikayet etme........

© Mardin Life