2024-25 eğitim ve öğretim yılının birinci sömestre dönemi bugün bitti. Öğrencilerimiz karnelerini aldı. Evime yakın olduğu için dikkatim imam hatip lisesi üzerinde oldu. Çünkü oturduğum yerde hem imam hatip orta okulu hem imam hatip lisesi var.

Öğrencilerimizi görünce 28 Şubat Sürecini, baş örtüsü ile derslere giremeyen kız öğrencilerimizi hatırladım. O günlerde ben de bir imam hatip lisesinde öğretmendim. 1980-1997-2014 arasında ülke olarak enerjimizin çoğunu bu konuda harcadık. Baş örtüsü ile derslere girememekten, imam hatiplere üniversite seçme sınavlarında getirilen kat sayı sisteminden çıkıp da eğitim ve öğretimin temel felsefesini, gelecek tasavvurunu konuşamadık bir türlü. Eğitim ve öğretim hedeflerini, sorunlarını birkaç konuya sıkıştırdık. Yılarımız heba oldu.

Öğrencilerin başlarını örterek derslere girmemesi için bin bir türlü izahlar, mazeretler, yasa ve yönetmelikler icat ettiler. Dediklerine göre lise öğrencileri (daha çok imam hatip öğrencileri) “çocuk” imiş daha. Başlarını kendi iradeleri ile örtmüyorlar imiş. Örtü zaten bir siyasi partinin sembolü imiş. Bazı öğrenciler başlarını örtmek karşılığında para alıyorlar imiş. Vs.

Koca koca siyasetçiler, akademisyenler, gazeteciler, askeriyeden bir takım kimseler, TBMM’de, televizyonlarda, panellerde, gazete sayfalarında kendilerinin bile inanmadığı sözleri fikir, akademik bakış, hukuki argüman olarak söylemekten çekinmedi.

Kahve dövücüsünün hık deyicisi F. Gülen gibileri ve bazı İlahiyatçılar da İslam’da baş........

© Maarifin Sesi