Protestolar, organik toplumsal hareketler olmaktan çıkıp, küresel ve yerel elitlerin finanse ettiği kiralık gösterilere dönüştü. ABD’de başlayan kiralık protesto endüstrisi, siyasi mesajları güçlendirmek için kalabalık kiralayan, aktivistleri ücret karşılığı organize eden firmalar aracılığıyla yayılan yapay hareketler, gerçek halk desteği izlenimi yaratırken, demokrasiye olan güveni derinden sarsıyor. Peki, sadece ABD’ye mi özgü? Yoksa küresel sorun mu? Türkiye neresinde duruyor? Gelin, birlikte bakalım.

ABD’de Kiralık Protestolar: Demokrasi Mi, Tiyatro Mu?

ABD’de bazı şirketler, protesto organizasyonunu hizmete dönüştürerek siyasi aktörlere kalabalık, slogan ve medya performansı sunuyor. Gerçek halk desteği olmadan, ücretli protestocularla desteklenen hareketler yaratılıyor. Medya ise sahnelenen gösterileri gerçek halk tepkisi olarak yansıtılması, demokratik katılımın yerini satın alınan illüzyona bırakıyor. Üstelik kiralık protestolar, siyasi kutuplaşmayı derinleştirirken, halkın gerçek taleplerini gölgede bırakıyor.

Türkiye’de Protestolar: Estetik, Performans ve Dijital Manipülasyon

Türkiye’de protestolar, görünürlük ve medya estetiği ekseninde şekilleniyor. Gezi Parkı’ndan sonra sokak hareketleri, sponsorlu yürüyüşler, viral hashtag kampanyaları ve sosyal medya performanslarıyla öne çıkıyor. Gerçek öfke ve talepler, paylaşılabilirlik ve görsel şovun gerisinde kalabiliyor. Dijital platformlarda bot hesaplar ve organize gruplar aracılığıyla yapay destek yaratılıyor. Sosyal medya algoritmaları, hangi protestonun daha çok beğeni alacağını belirleyerek görünürlüğü şekillendirmesi hak taleplerinin değil, estetik ve duygusal çarpıcılığın ön plana çıkmasına neden oluyor.

Elitlerin Finansmanı ve Manipülasyonun Kirli........

© Küresel İfşa