Olmadık zamanlarda fotoğraf uygulamasından gelen o bildirim var ya… “Şu anı hatırlamak ister misiniz?” hayır istemem kardeşim, istesem açar bakarım herhalde! Geçenlerde yine o bildirimden geldi, bu sefer de İzmir’e taşındığımızda çekindiğimiz fotoğrafı önüme çıkarmayı tercih etti.

14 yaşındaydım İzmir’e taşındığımda. Annemden daha kısaydım (kızacak şimdi bana ama senin boyunu referans almak beni de çok üzüyor anacım). Şu yaşıma kadar çok sık duyduğum “şu şeyi bir atlat rahatlayacaksın” cümlesinden sonra taşınmıştık. Çok sonradan fark ettim (belki de ilerleyen yıllarda bu fark ettiğim şeyin yanlış olduğunu da fark edeceğim) insanın hayatı “şu şeyi bir atlat” cümleleri ile kuruluyormuş. Liseyi kazanıp İzmir’e taşın rahatlayacaksın, üniversiteye kapağı at ondan sonra düzlüğe varırsın… Şu an hayatımın “hele bir işe gir paranı kazan, artık rahatladın” bölümündeyim. Ama bu cümleleri ilk duymaya başladığım zamana göre önemli bir fark var. Bu işin “ölünce rahatlarız be abi” ye kadar gideceğini biliyorum artık.

Birkaç gün önce üniversite sınav sonuçları açıklandı. Yeni sıra arkadaşlarım, hayatlarının; şu sınavı atlat, üniversiteyi kazan rahatlarsın dönemine girdi. Yeni derslerin sıkıntısı, büyümenin getirdiği sorumluluk, muhtemelen geçim derdi, çok büyük ihtimalle gelecek ve kariyer kaygısı ile ne kadar rahatlayabilirseniz artık. Öğrenciliğin rahat olduğu, ucundan kıyısından bile olsa izlediğimiz dizilere benzediği........

© İz Gazete