KİŞİLİK bölünmesi yaşadığımızı inkâr etmek beyhudedir. Zira durum ortadadır. Azıcık insaf içeren bir tefekkür her şeyi tüm berraklığı ile açığa çıkaracaktır. Ne yazık ki, kişiliğimizin tam oturduğu bir kimlik kazanamadığımız için sürekli yalpalıyoruz. Ortamlara göre şekil almamız kolayca gerçekleşiyor.

Ailemizin yanında başka, çevrimizle birlikte iken çok daha başka davranışlar sergileyebiliyor olmamız sizce de aslında farkında olmadığımız bir kişilik bölünmesinin acınası sonucu değil midir?

…

YÜCE kitabımız Kur’an-ı Kerim’e inandığımızı söylüyor olmamıza rağmen yaşantımızın neredeyse tamamen kitabın prensiplerinden uzak seküler bir tarzda olması bu konu üzerinde hususiyle bu ay kararlılıkla düşünmemizi mecburi kılıyor. Olabildiği kadar Ramazan ayında dindarız evet, ya sonrasında durum ne? Oruç tutmayanların bile tutanların yanında esasen bildiği halde “Niyetli misiniz?” demesi profesyonel bir nezaket edası barındırsa bile içten içe bir bölünmüşlüğün dışa vuru mu sayılamaz mı?

…

DİNİ yolculuğumuzun belirli durakları var. Ramazan ayı da her sene uğradığımız bu mühim duraklardan biri. Cennet kapılarının sonuna kadar açıldığı hadislerde müjdelenmiş olmasına rağmen içimizdeki ona olan coşkun iştiyakı bastırarak çevremizin görmek istediği forma kendimizi sokmamız bir bölünme değil mi?

Neden inandığımız gibi yaşayamıyoruz? Hangi sebeplerle gerçek düşüncelerimizi ifade edemeyip o an bulunduğumuz ortamın icabına göre cümleler kurmaya kendimizi zorunlu hissediyoruz? Hangi saikle orada öyle, şurada şöyle olma ihtiyacındayız ve bu bir bölünme sayılmıyor mu?

…

RAMAZAN ayı bizi tüm bölünmüşlüklerimizi bütünlüyor.

Bölünmüşlüklerimizi tamir ederek kendi kişisel hayatımızdan başlayarak olduğumuz........

© İstiklal