YANYANA gelmemesi gereken iki kavram; iyilik ve öldürmek.

İyilik diriltir, yaşatır. Hayatı çiçeklendirir ve tezyin eder.

İyilik kalp köprüleri kurdurtur.

Varlığı anlamlı kılan en önemli özelliklerimizin başında gelir iyiliktir.

Kişiyi seçkin yapar, itibar bahşeder, saygı görmesine vesile olur ve sevilmesini sağlar.

İyilik başlı başına bir var olma biçimidir ve aynı zamanda başkalarını da hayata katmaktır.

Ama gelin görün ki, işin bir de diğer yanı var.

Yani…

İyilikle öldürmek, iyilikleri ve iyileri de öldürmektir.

…

DİYETİ olmaz iyiliklerin.

Sonradan kasaya çağrılmazlar. Ödeme beklenilmez.

Yapılan iyiliklerin başa kakılması, sürekli minnet altında bırakılması kişileri iyilikle öldürmekle eşdeğerdir.

Ödedikçe çoğalıp hiç bitmeyen faiz gibidir.

Kişiyi batırdıkça batırtır, nefes alıp düze çıkmasına asla müsaade etmez.

Yolları sarpa sardırır. Ayakları birbirine dolaştırır.

Özetle…

İyilikle öldürmek, iyilikleri ve iyileri de öldürmektir.

…

AKABE önemlidir.

İnsanlığın önündeki sarp yokuştur. Bu yokuş iyilikle aşılır.

Yaşama ilave edilen, başkalarına yapılan şifa dokunuşlarıyla aşmak........

© İstiklal